W zaczarowanym świecie baśni

Słuchanie piosenki
https://www.youtube.com/watch?v=v1aGJT4zoAkZajęcia 1. Czy kłamstwo się opłaca? – słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej

Królewna Kłamczuszka.

Rodzic czyta opowiadanie Barbary Szelągowskiej Królewna Kłamczuszka.

Książka (s. 42–45) dla każdego dziecka.
https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/oia-aplus-ks/mobile/index.html#p=1

Dawno, dawno temu w ogromnym i pięknym zamku mieszkała królewna Kłamczuszka. Lubiła,

kiedy wszyscy się nią zajmowali, dlatego też – chcąc zwrócić na siebie uwagę – uskarżała

się na przeróżne choroby.

– Ojej, mamusiu, tak się źle czuję. Ała! Ach, jak strasznie boli mnie brzuszek! To na pewno

coś poważnego! – zawołała królewna i zalała się rzewnymi łzami.

Przerażona królowa kazała natychmiast wezwać medyków.

– Gdzie boli brzuszek, łaskawa królewno? – zapytał pierwszy.

– Właściwie brzuszek przestał mnie boleć. Za to teraz dokucza mi gardło. Strasznie mnie

drapie. Chyba mam chrypkę! – dodała i zakasłała trzy razy.

Drugi medyk zajrzał do gardła.

– Nic tu nie widzę. Gardło wygląda na zdrowe.

– Ale paluszek naprawdę mnie boli. Jest cały opuchnięty! Nie mogę nim ruszać – westchnęła

królewna i wyciągnęła rękę do trzeciego medyka, który bezradnie wzruszył ramionami.

– Ja tu nic nie widzę... – wyjąkał i pokłonił się królowi.

Początkowo rodzice bardzo martwili się dolegliwościami swojej ukochanej córeczki. Całymi

latami wzywali do niej medyków z najodleglejszych zakątków kraju i świata. Żaden z nich

nie dopatrzył się poważniejszej choroby. Nikt nie wiedział, co dziewczynce tak naprawdę dolega.

Z czasem, widząc, że królewna tylko udaje, przestali się tym przejmować.

– Mamusiu, źle się czuję – powiedziała pewnego zimowego dnia księżniczka. – Boli mnie

głowa. I gardło też mnie boli. Chyba nie dam rady dzisiaj wstać z łóżka.

– Na pewno ci przejdzie, kochanie. Zobacz, jaki piękny dzień – powiedziała królowa, przypuszczając,

że córka i tym razem udaje.

– Ale ja naprawdę źle się czuję. Nie mam siły wstać. Wszystko mnie boli... Chyba się od kogoś

zaraziłam.

– Jak się dziś miewa moja kruszynka? – zapytał król, który akurat przyszedł do komnaty

królewny.

– Jestem chora, tatusiu.

– Gdy wstaniesz, wszystko ci minie. Tak jak wczoraj i przedwczoraj…

– Chyba nie, tatusiu. Ja wiem, że czasem kłamałam, udając chorą, ale dziś naprawdę źle się

czuję – odpowiedziała lekko zachrypniętym głosikiem.

Królowa rozsunęła ciężkie zasłony i spojrzała uważnie na rozpalone czoło córki.

– Chyba naprawdę jesteś chora, córeczko – powiedziała zaniepokojona i kazała wezwać

nadwornego medyka.

Nadworny medyk, wezwany do komnaty księżniczki, od razu zauważył, że dziewczynka

niewątpliwie jest chora. Całymi dniami król i królowa czuwali przy łóżku Kłamczuszki. Na szczęście,

dzięki odpowiednim medykamentom i troskliwej opiece, dziecko wróciło do zdrowia.

– Mamusiu! Tatusiu! Jak się cieszę, że mogę wreszcie wstać z łóżka! Obiecuję, że już nigdy

nie będę udawać chorej! Przepraszam was za wszystkie moje kłamstwa…

– Dobrze, córeczko, że się przyznałaś. I tak sobie pomyślałem, że najlepszym lekarstwem

na twoje dolegliwości będzie on! – powiedział król i wyciągnął spod szaty malutkiego szczeniaczka.

Zachwycona dziewczynka od rana do nocy biegała po komnatach, a tuż za nią rozszczekany

Puszek.

– Miałeś rację, mój mężu. Odkąd Kłamczuszka ma nowego przyjaciela, zniknęły wszystkie

jej dolegliwości.

• Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce.

Książka (s. 42–45) dla każdego dziecka.

Rodzic zadaje pytania:

− Co bolało królewnę?

− Czy można okłamywać innych na temat swojego samopoczucia? Dlaczego?

 

• Co by było, gdyby wszyscy ludzie kłamali? – przewidywanie i rozumienie konsekwencji kłamstwa.

Dzieci próbują odpowiadać na pytanie: Co by było, gdyby wszyscy ludzie kłamali?

Po wysłuchaniu wszystkich odpowiedzi rodzic podsumowuje je, podkreślając negatywne

konsekwencje kłamstwa. Zachęca do mówienia prawdy.

• Zgadnij, co czuję? – zagadki mimiczne i pantomimiczne.

Rysunki buziek wyrażających rożne emocje. (Rodzic rysuje schematycznie minki: wesołą, smutną, zdziwioną, przestraszoną)

Dzieci przedstawiają za pomocą mimiki dowolną emocję. Następnie rodzic przedstawia mimiką emocje, a dzieci starają 

się ją rozpoznać i nazwać.

 

• Karta pracy, cz. 2, nr 4.

Dzieci:

− łączą postacie z odpowiednimi przedmiotami,

− wymieniają tytuł baśni, z której pochodzą bohaterowie,

− wskazują właściwy cień Kota w butach.

 

Zajęcia 2. Moja ulubiona baśń – malowanie na podkładzie z kaszy manny.

• Przygotowanie materiałów do wykonania pracy plastycznej.

Kasza manna, klej, pędzle, biała kartka z bloku technicznego dla każdego dziecka.

W pierwszym etapie należy pokryć obficie klejem całą powierzchnię kartki. Na świeżą warstwę kleju należy wysypać kaszę i lekko docisnąć ją dłońmi. Niewielka ilość kaszy może przyklejać się do dłoni, ale kartka nie musi być nią równomiernie pokryta. Nadmiar kaszy, która nie przyklei się do kartki, należy usunąć poprzez

delikatne potrząsanie nią. (Tę czynność może wykonać rodzic.). Kartki pozostawiamy do

wyschnięcia.

• Rozwiązywanie zagadki.

Rodzic mówi zagadkę Iwony Fabiszewskiej:

W niej się wszystko zdarzyć może,

w niej kto dobry siłę ma.

w niej księżniczki i rycerze

w niej zaklęcia wróżka zna. (baśń)

• Rozmowa na temat ulubionych baśni dzieci.

Rodzic pyta: Jakie są twoje ulubione baśnie?

Rodzic proponuje wykonanie ilustracji do baśni, która najbardziej dziecku się podoba.

 

Zabawy na świeżym powietrzu

 • Zabawy śnieżkami. Rzucanie do celu samodzielnie określonego przez dzieci.

Dzieci lepią śnieżki. Samodzielnie organizują sobie zabawy w rzucanie nimi do celu Rodzic zwraca

uwagę na bezpieczeństwo obowiązujące podczas zabaw na świeżym powietrzu.